Alkistis Protopsalti

Μακριά μακριάσε πήρε ο κόσμος μακριάμακριά μακριάκαι δεν το χωράει η καρδιά.Τόσα χρόνια που ‘χεις λείψειέγινε χαρά και θλίψησε θυμάμαι πώς γελούσεςκαι με πιάνω να γελώ.Έτσι είναι φως μου η μνήμησαν το βότσαλο στη λίμνητα βαριά στον πάτο αφήνεικαι το γλέντι στον αφρό.